In de uitgestrekte vlaktes net buiten Coevorden kwamen twaalf mannen samen, gehuld in de authentieke uniformen van Nederlandse en Duitse soldaten uit 1940. Geen romantisch plaatje van vrede en harmonie, maar een grimmige herinnering aan een tijd doordrenkt van conflict en strijd.
De locatie, ver verwijderd van het stadscentrum, ademde de rauwe realiteit van oorlog. Hier, tussen de velden en paden, zouden we de grimmige gebeurtenissen van het verleden opnieuw tot leven brengen. Geen zacht gefluister van geschiedenis, maar een brute herinnering aan degenen die hier ooit vochten en stierven.
Elke scène was doordrenkt van spanning en urgentie, elk moment een herinnering aan de donkere dagen die deze plek ooit overschaduwden. Het was geen gemakkelijke dag, met vermoeidheid en uitdagingen die ons voortdurend op de proef stelden. Maar te midden van de ontberingen was er een gevoel van vastberadenheid, een diep verlangen om de waarheid van deze gebeurtenissen vast te leggen en te eren.
Aan alle vrijwilligers die hun tijd en energie hebben gegeven, gaat mijn oprechte dank uit. Jullie hebben geholpen om deze ruwe reis door de geschiedenis mogelijk te maken, en jullie toewijding zal niet worden vergeten. Ook aan de gemeente Coevorden en Uniformverhuur Nederland wil ik mijn dank uitspreken. Zonder jullie steun en samenwerking zouden we niet in staat zijn geweest om deze duistere bladzijde van onze geschiedenis opnieuw te bezoeken.
Terwijl de zon onderging en de schaduwen van het verleden zich vermengden met het heden, namen we afscheid van deze plek. Maar de herinneringen aan deze dag zullen voor altijd bij ons blijven, als een ontnuchterende herinnering aan de rauwe realiteit van oorlog en de moed van degenen die er middenin stonden.
